زاويه
ي دوربين در اين عكس به گونه اي است كه نمي توان از چشمان آن دخترك فرار
كرد . نمي دانم چرا دلم نمي خواهد دنيا را از اين زاويه نگاه كنم.
كفش ، نماد سنگيني يك انسان نه ، كه وزن همه ي دنياست
و چشمان دخترك زمزمه مي كند كه شانه هايش توان ندارند تا وزن عدالت را با خود حمل كند
نتيجه ي عدالت انسان هايي كه از بالا نگاه مي كنند ...
عدالت شوخي زننده اي است گاهي....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر